Śpiew leczący duszę
Od zawsze lubiłam śpiewać, ale niestety nie wszyscy lubili tego słuchać. Przynajmniej tak utrzymywała moja siostra i niektórzy znajomi. No dobrze, przyznaję się raczej kariery wokalnej bym nie zrobiła. Trochę lepiej zaczęłam myśleć o moim głosie po zajęciach na studiach z emisji głosem. Nauczyłam się nad nim panować, utrwaliłam czytanie z nut i ogólnie dostałam na zaliczenie 4+. Nawet poprosiłam panią magister o zaświadczenie, że mogę śpiewać w domu 🙂 Choć tak naprawdę nigdy nie krępowałam się śpiewać zwłaszcza z gitara przy ognisku, wtedy wystarczą chęci i emocje.
Zawsze marzyłam o tym aby śpiewać moim dzieciom kołysanki. Ja do dziś pamiętam jak mama niezależnie od pory roku musiała mi śpiewać jako kołysankę kolędę „Nie było miejsca dla Ciebie”. Dzięki niej czułam się wyjątkowo i jakoś tak cieplej było mi na sercu. I chciałam tego dla moich dzieci. Wierzyłam, że tak jak dla mnie głos mamy był najpiękniejszy tak i one będą się wsłuchiwały w mój głos. Wiedziałam, że 4+ nie pójdzie na marne.
Kiedy Marianka była w inkubatorze powiedziano mi, że mój głos będzie dla Niej ważny, bo go już zna. Tak więc nie patrzyłam czy ktoś słucha czy nie… śpiewałam Mani wszystko co przyszło mi na głowy. Kolędy, piosenki harcerskie, turystyczne, stary rock… wszystko. I kiedy tak siedziałam przy inkubatorze lub kangurowałam Mania się wyciszała, saturacja stabilizowała. Mój głos Jej pomagał czuła, że z Nią jestem. Nawet dziś kiedy jest zdenerwowana lub zestresowana jest kilka piosenek, które Ją uspakajają. Śpiewam Jej wtedy i wiem, że to Mani pomaga.
Tak właśnie działa głos mamy. Dla dziecka jest jak balsam na duszę. Uspakaja, wycisza, pozwala poczuć się bezpiecznie. Wiele mam obawia się śpiewać swoim dzieciom, bo nie ma „dobrego głosu”. Dla naszych dzieci nasz głos jest najlepszym czym może być i najpiękniejszym zarazem. Znają go od okresu prenatalnego. To nasz głos pozwala im po porodzie odnaleźć się w świecie, który jest jest wielki i nieprzyjemny. Dlatego zamiast krępować się śpiewajmy naszym dzieciom, pomóżmy im, dajmy poczucie bezpieczeństwa, podtrzymajmy więź, która powstała jeszcze jak były w brzuchu. Nasz śpiew „utkwi” im w głowie, w pamięci, a przede wszystkim w sercu. Pomoże wtedy kiedy będzie źle i smutno. Nie odbierajmy im tego wspaniałego lekarstwa duszy 🙂